1616 yılı Ağustos ayında John Taylor adındaki İngiliz bir gezgin Almanya'nın kuzey limanı Hamburg'a varmıştı. Karaya ayak bastıktan kısa bir süre sonra daha önceden alışık olmadığı bir şekilde ertesi gün infaz edilmek üzere programlanmış bir idamı izlemek üzere çabucak bir araya gelen bir kalabalık dikkati çeker. Kalabalığın öfkesi genç kızını baltayla öldürmekten suçlu bulunan bir babaya yönelmiştir. Taylor olup bitenlerin ilgisini çekmesi nedeniyle ertesi gün gerçekleşmek üzere ayarlanan idama katılmaya karar vermiştir..
Taylor ertesi gün kolay kolay unutamayacağı bu dehşet verici olayı sonradan anlatabilmesine olanak tanıyacak uygun bir gözlem noktası belirlemiştir. 1617 yılında yayımlanan seyahat kaydında Taylor tanık olduğu idamı şu sözlerle aktarmıştır :
"Yarım kilometre uzaktan dahi herkesin rahatlıkla görebilmesi için özellikle inşa edilmiş yüksekçe bir tepenin üzerine yerleştirilen mahkûm, celladın adamlarından dört tanesi tarafından sırtüstü yatırılarak ellerinden ve ayaklarından kısa halatlarla bağlandı. Ardından başcellat, diğer bir deyişle bu kudretli işin yüce ustası aşağı yukarı bir araba tekerleği boyutlarında bir çark getirip yeleğini ve şapkasını çıkarıp gömleğiyle kalınca mahkûmla tenis oynarmışçasına kaldırdığı çarkı köşeye bir yere yerleştirdi. Tek eliyle çarkı bir topaç veya fırıldak gibi çevirdi. Sonra tutma yerlerinden kavradığı çarkı var gücüyle kaldırıp zavallı adamı acı içinde bağırtarak bacağını (yani kemiklerini) parçalara ayırdı. Kısa bir aradan sonra diğer bacağı da aynı şekilde kırdıktan sonra teker teker kollarını kırdı, ardından adamın göğsüne dört veya beş darbe indirdi. En son olarak boynuna bir darbe indirmeye çalışırken ıskalayıp adamın çenesini un ufak etti. Ezilip büzülen, kemikleri kırılan cansız bedeni alıp çarkın üstüne gerdi. Çarkın deliğine ya da başlığına büyük bir kazık veya kütük geçirerek bu kazığı, açtığı yaklaşık iki metre derinliğindeki çukura yerleştirdi. Yerden üç ila üç buçuk metre yüksekte kalacak şekilde duran çarkın üstündeki cesedi, her şeyi tüketen zaman veya yırtıcı kuşlar tarafından yok edilmeye terk etti.."
Almanya'da yaygın olarak görülen bu idam sahnesini kendi memleketinde tercih edilen idam yöntemiyle kıyasladığında Taylor bu vahşetin yanında, "İngiltere'de uygulanan asarak idam cezasının pire ısırması kadar kaldığını düşündüğünü" ifade etmiştir..
"Kemik kırma çarkı"nın kökeni Ortaçağ Avrupa'sına dayanmaktadır, ancak 18. yüzyılda Fransa ve Almanya'da bu yöntemin yeniden kullanılmaya başlandığı görülmüştür. Britanya'daki asarak idam etme yöntemi gibi kemik kırma çarkı cezasının infazları da çoğunlukla kamuya açık alanlarda gerçekleştirilmiştir. Daha önce Taylor'ın tarifinde de belirtildiği üzere, çark daha ziyade Almanya'da yaygın olarak kullanılmıştır. Cermen tarihinin ilk dönemlerinde sadece cinayet işleyen erkekler bu şekilde cezalandırılmıştır. Cezanın uygulanışı değişiklikler gösterse de genellikle kolları ve bacakları gergin bir biçimde sonuna kadar açılıp kalaslara bağlandıktan sonra yere sırtüstü yatırılan suçlunun kol ve bacaklarının altına biraz yükselip boşluk kalmasını sağlayacak şekilde takozlar yerleştirilmesi ile başlamaktaydı. Ardından cellat her kol ve bacağı (omurga da dahil olmak üzere) ağır bir çarkla kırmaktaydı. Suçluya indirilen darbelerin sayısı kanunlara göre belirlenmekteydi. Vücudun hedef alınan her bölgesindeki kemikler cam gibi kırıldıktan sonra kollar ve bacaklar sıra sıra çarkın parmaklarına bağlanmaktaydı. Son olarak da cansız bedeni taşıyan çark bir kütüğün veya darağacının üstüne yerleştirilmekte idi.
1770'lerde çarkın kullanımında, bir yığın eşkıya, hırsız, katil ve diğer türden suçluyu cezalandırmakta bu ölüm makineleri kullanıldığından, yoğun bir artış gözlenmiştir. XVI. Louis tarafından 1789 yılında yasaklanmadan önce Fransa'da bu şekilde öldürülenlerin sayısı asılarak idam edilenlerin sayısından fazla olmuştur..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder