Birinci Dünya Savaşı'nda Rusya İngiltere'nin müttefikiydi. O yüzden İngiltere Rusya'nın dünyadaki görünümünü de iyileştirmeyi kendi siyasi menfaatleri açısından gerekli görüyordu. Oysa o sıralarda Rusya'nın 1915 yılında Almanya ile yürüttüğü savaş sırasında Yahudilere karşı yaptığı katliam nedeniyle Amerika'daki itibarı çok düşüktü. İngilizler ABD'deki Yahudi lobisinin baskısıyla ABD hükümetinin Rusya'yla aynı safta savaşa katılmayı kabul etmeyeceğinden kaygı duyuyorlardı. Böyle bir ihtimali önlemenin yolu, Türklerin Rusların yaptığından daha da vahim bir katliam yaptığı iddiasını Amerikan kamuoyuna sunmaktı. İşte İngiliz Propaganda Teşkilatı "Wellington House"un Türklerin Ermenilere karşı soykırım yaptığı iddiasını en önemli propaganda malzemelerinden biri yapmasının arkasındaki gerekçelerden biri de buydu. Üstelik o sıralarda Türklerin İslam âleminde de büyük bir itibarı vardı. İngilizler savaşta karşı kampta yer alan Osmanlı İmparatorluğu'nun dünyadaki, bu arada İslam âlemindeki itibarını sarsmak için de bu soykırım iddiasını kullanacaklardı. Bir milyondan fazla insanı katleden bir imparatorluğun peşinden hangi ülke giderdi ? İngiltere böyle düşünüyordu..
Amerika'da Türkiye aleyhinde propaganda yapmak nispeten kolaydı. Zira İngiliz kamuoyundan farklı olarak Amerikan kamuoyunda zaten Türkiye aleyhinde oluşmuş olumsuz izlenimler vardı. Amerikalı misyonerlerin yıllar boyunca yazdıkları raporlarda Türkler Hristiyanlığın düşmanı gibi tanıtılıyordu. Hele şimdi, her türlü kötülüğün kaynağı olarak bilinen Almanya'yla ittifak yapmış, aynı safta yer almış bir Türkiye'yi Amerikan halkının gözünde kötülemek hiç de zor bir iş olmayacaktı.. "Wellington House" bu düşünceden yola çıkarak Amerika'da Osmanlı İmparatorluğu'na ve Türkiye'ye karşı çok yoğun bir propaganda kampanyası başlattı. Ünlü tarihçi Arnold Toynbee, o sıralarda "Wellington House"un danışmanlığını yapıyordu ve propaganda stratejisinin yürütülmesinde etkili olan "politika komitesi"nin de üyesiydi. Bu komitede dönemin saygın tarihçilerinden J. W. Headley, Lewis Bernstein Namier, Edwyn Bevan gibi önemli kimseler de yer alıyordu. İşte Türkiye karşıtı propagandaların yürütülmesinde Toynbee (altta) bu sıfatıyla çok etkili bir rol oynadı..
"Wellington House" savaş yıllarında Türkiye'ye karşı, Türkleri kötülemeye, aşağılamaya, Türkler aleyhinde nefret duyguları uyandırmaya çalışan birçok kitap ve broşür yayınladı. Bunlardan bazılarının başlıkları şunlardı :
-ISRAEL COHEN : "Türklerin Yaptığı Kötü Muamele",
-ISRAEL COHEN : "Almanya, Türkiye ve Ermenistan ; Ermenilere Yapılan Vahşetin Belgelerinden Seçmeler",
-ARNOLD TOYNBEE : "Ermeni Katliamı, Bir Milletin Katledilmesi",
-ARNOLD TOYNBEE : "Osmanlı İmparatorluğu'nda Ermenilere Yapılan Muamele (Mavi Kitap)",
-ARNOLD TOYNBEE : "Türkiye, Geçmiş ve Gelecek",
-ARNOLD TOYNBEE : "Türklerin Cani Tiranlığı"..
Liste böylece uzayıp gidiyor. Bu kitapların büyük bölümü Amerika'da Doran Yayınevi tarafından yayınlanıyor. İngiltere propaganda örgütünün Amerika'daki temsilcisi Butler, Doran Yayınevi'nin sahibi ile yakın temas ve işbirliği içindedir. Doran Yayınevi, aynı zamanda Toynbee'nin (üstte) ve Wellington House'un siparişi üzerine yazan diğer yazarların Almanları küçük düşürmeyi amaçlayan kitaplarının da yayınlayıcısıdır. Yani İngiliz propaganda teşkilatı bu karalama kampanyasının Amerikan halkını etkileyip hükümetlerini savaşa girmeye zorlaması için her çareyi düşünmüştür ve bu kampanya İngiltere açısından başarılı olmuştur...
Sadece birkaç yıl içinde gerçek dışı iddialarla bir milleti bu kadar kötüleyici, aşağılayıcı ve suçlayıcı ifadeler içeren çok sayıda kitabın yayınlanmasını savaş koşullarında bile mazur görmek mümkün değildir. Tamamen iftiralarla dolu, somut kanıtlardan yoksun olarak bugüne kadar piyasada satılan "Mavi Kitap"ı Toynbee, Viscount Bryce'la işbirliği halinde yazmıştır. Peki, bu kitapta neler yer almaktadır ? Kitap baştan sona Türklerin Ermenileri nasıl katlettiğine dair, insanı öfke ve nefret duygusuna sevk edecek öyküler içermektedir. Ama kitapta bu olaylarla ilgili somut bilgi, kanıt, hatta isim bile yoktur. Sözü geçen kişiler X, Y, Z gibi sembollerle adlandırılmaktadır. Kimdir bu semboller ? İşte bu sorunun cevabını Amerikalı araştırmacı Prof. Justin McCarthy (altta) uzun çalışmaların sonucunda büyük ölçüde ortaya çıkarmıştır. Bunların çoğu o yıllarda Türkiye'de faaliyet gösteren ve yazdıkları raporlarda Türkleri her vesileyle kötüleyen Amerikalı misyonerlerle şiddet yanlısı bazı Ermeni örgütlerinin mensuplarıdır. 150 belgenin 59'u misyonerler tarafından yazılmıştır. Geri kalanlardan 52 belge Ermeniler tarafından gönderilmiştir. Osmanlıları baş düşman sayan Ermeni Taşnak Partisi'nin raporları da kitapta yer almaktadır. Diğer belgeler de Taşnak yanlısı veya Ermeni davasını destekleyen gazetelerden alınmıştır. Yani o devirde Ermeni gazeteleri de bir propaganda silahı olarak kullanılmıştı..
Misyonerlerin raporlarına bakılacak olursa sadece Türkler Ermenileri öldürmüş, Ermenilerse Türklere hiçbir şey yapmamış, kimseyi öldürmemişlerdir. Oysa o tarihlerde Ermeniler çok sayıda Osmanlı subayını öldürmüş, Osmanlı ordusunun ikmal ve ulaşım yollarını kesmiş, bazı Osmanlı şehir ve kasabalarını ele geçirmeye çalışmış, Van'da Türkleri kitlesel olarak imha etmişler ve bir milyondan fazla Müslümanı göçe zorlamışlardı. Devletin arşivlerinde bütün bunların belgeleri var..
Misyonerlerin siyasi propagandalara alet olmaları çok düşündürücüdür. Bir dinin propagandasını yapmakla görevlendirilen insanlar başka dinlerin mensuplarını bu kadar haksızca ve insafsızca suçlayabiliyorlarsa, başka konularda neler yapabilecekleri kolayca tahmin edilebilir. Sadece Türklere düşmanlık etmeyi meslek haline getiren kaynaklara atıfta bulunarak, onların her söylediği doğru kabul edilerek ve aşırı ölçüde abartılarak yazılan "Mavi Kitap", hâlâ Ermeni Hükümetinin ve radikal Ermeni grupların Türkiye'ye karşı yürüttükleri soykırım kampanyalarında başlıca kaynak olarak kullanılmaktadır. Yukarıda da belirtildiği gibi, o kitapta Ermenilerin Türklere karşı yaptıkları katliam hakkında tek bir cümle yoktur. Oysa devletin resmî belgelerine göre Ermenilerin katlettikleri Türklerin sayısı 500.000'i geçmektedir..
Peki, İngiliz basını bu ölçüsüz ve gerçek dışı iddialar karşısında ne yapmıştır ? İngiliz basını, Türklere ve Almanlara karşı ileri sürülen bu dayanaksız iddiaları İngiliz ve dünya kamuoyuna naklederek bu kampanyanın bir parçası olmuşlardır..
Arnold Toynbee, Cumhuriyet'in ilanından sonra Türkiye'yi ziyaret etmiş ve Cumhuriyet'i öven yazılar da yazmıştır ama bugün hâlâ insanların zihninde yer edenler onun savaş yıllarında yazdıklarıdır..
İşin tuhaf tarafı, İngiliz Hükümetinin sorumluluğu altında bu insafsız saldırılarda bulunan kitapların yayınlanmasından sadece bir-iki yıl sonra İstanbul'u işgal eden İngiltere'ye o zamanki "mütareke basını"nın kucak açmasıdır. Bazı Türk gazetecilerinin yazılarını okuduğumuzda utanç duymamak mümkün değildir. Türklere bu kadar haksızlık yapan İngiltere nasıl olmuştur da o gazetecilerin muhabbetini kazanabilmiştir ?.. İşte bu sorunun cevabı basının yabancı ülkeler tarafından nasıl yönlendirildiği sorusunun da cevabı olacaktır.
Savaştan sonra İngiltere Hükümeti, aynı yıllarda Almanlara karşı yayınlattığı "Mavi Kitap"ın ve diğer kötüleyici yayınların savaş propagandasının bir ürünü olduğunu resmen itiraf etmiş, Avam Kamarası'nda bu yolda açıklamada bulunmuştu. Ama Türkiye aleyhindeki kitapların da propaganda malzemesi olduğunu açıklamamıştı !..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder